zondag 20 februari 2011

Mag ik mij even aan jullie voorstellen?

Mijn naam is SIEP, en ben een je-weet-wel kater van ongeveer anderhalf jaar jong.
Ik weet niet meer precies waar ik geboren ben en wat er daarna met me gebeurt is, maar ik weet wel dat ik van straat ben gepakt en naar LUINJEBERD ben gebracht.
Daar is een KITTENADOPTIECENTRUM.



Ik zat daar in een hok met gaas ervoor en allemaal collega poesen en katten die daar zijn geboren of door mensen zijn gebracht.
Ze zorgden daar prima voor me hoor, maar ja, alleen in een hok zitten is wel een beetje saai.
Afgelopen woensdagavond stonden er plotseling 2 onbekenden voor mijn hok, samen met een verzorgster.
Ik zag aan de onbekende mevrouw dat zij een beetje verdrietig was, en hoorde regelmatig de naam KAREL vallen, en ik begreep dat KAREL plotseling dood was gegaan.
Ze stonden over MIJ te praten en overleggen of ik misschien bij hun zou passen.
Gelukkig pakte ze me uit mijn verblijf en ik heb haar flink geknuffeld, dat had ze nodig vond ik want ze was verdrietig, en ik deed het ook wel een beetje om mezelf aan hun aan te bieden.
Toen hoorde ik haar vragen wanneer ik mee zou kunnen, en joepie dat kon gelijk wel, want ik had alle injecties en onderzoeken achter de rug.
Even zonk de moed me in de poten want ze hadden geen reismand mee, maar gelukkig konden ze die lenen.
Eigenlijk had ik niet in die mand gehoeven hoor, ik had best zo op schoot kunnen zitten.
Nog 1 vervelend ding moest ik ondergaan, ik kreeg een chip in mijn nek, als ik dan wegloop en iemand vindt me dan kunnen ze makkelijk zien waar ik woon.
Maar ik ben helemaal niet van plan om weg te lopen!!
Inmiddels ben ik hier dus een paar dagen en ik heb het zo naar mijn zin, ik wordt heel vaak geaaid en geknuffeld en ze willen ook graag met me spelen.
Het vrouwtje is niet meer zo verdrietig maar de naam KAREL hoor ik nog vaak, ik vind dat prima hoor, want  
KAREL heeft hier wel heel lang gewoond.
Ik lig nu in de mand van KAREL, en daar lig ik graag in, het liefst op de bank, maar dat vinden ze niet zo leuk, dus ik pas me maar aan.
Ik hoop dat ik hier heeeeeeeeeeeeeeeeeel lang mag blijven en ik ben zoooooooooooo blij dat het vrouwtje niet meer zo verdrietig is.

Ik vind het ook lekker om op de rugleuning van de stoel die voor het raam staat te hangen.
Vrouwtje noemt me, als ik hier hang, een hangjongere...............

6 opmerkingen:

Geertje zei

Hoi Grytsje,

Nu het is je gelukt hoor, je hebt me in tranen.
Wat een prachtig en ontroerend verhaal.
En wat heb je dit mooi op papier gezet.
Ik hoop dat jullie veel plezier beleven met Siep.
Maar Karel vergeet je natuurlijk nooit weer.
Nog een fijne zondag gewenst.

Groetjes Geertje,

Hanny zei

Ooooooo wat een lieverd en wat een mooi verhaal. Ik hoop dat jullie heel lang van deze kater kunnen genieten.

Groetjes Hanny.

Mieke zei

Lieve Gryts,

Wat een ontroerend verhaal. Wat fijn dat jullie Siep een nieuw thuis bieden. Siep ziet er heel tevreden uit hoor, alsof hij er al tijden woont. Ik hoop dat jullie heel lang van hem mogen genieten.
Karel kijkt van boven mee.....en weet dat het goed is zo!!!!!

Lieverd, ongelooflijk veel geluk met Siep.

XX mieke

Stefanie`s Bastelecke zei

What a wonderful cat !!! I envy you so much, unfortunatly I do not have enough time for a cat.

Wilma zei

wat kan je heerlijk vertellen. Prachtig ontroerend verhaal en ik wens je veel geluk met Siep.. Prachtige naam overigens.

Lieve groetjes,
Wilma

Wil zei

Hoi Grytsje

wat kan jij leventig vertellen
en het hij ligt daar of die er jaren woont.Jij en Sipke heel veel plezier en geniet er van Siep.

knuffel Wil